Geir ber enga ábyrgð

Það vantaði ekki að Geir talaði eins og sönn hetja þegar hann tilkynnti þjóðinni að stjórnarsamstarfinu væri slitið.  Hellvítis Samfylkingin var svo slöpp að hún gafst upp í miðjum klíðum.  Svo er það heldur ekki einn stjórnmálaflokkur heldur margir.  Ég er ekki hissa þó Geir Haarde hafi gefist upp á þessum samstarfslýð sínum.

Þessi ræða Geirs var nákvæmlega það sem við var að búast frá honum og flokki hans.  Það hefur aldrei hvarflað að Sjálfstæðisflokknum að viðurkenna að hann beri hluta ábyrgðarinnar af ef banka og efnahagshruni lýðvelsisins Íslands. Og það þrátt fyrir að flokkurinn hafi stjórnað öllum þeim stofnunum samfélagisns sem hafa haft emð efnahagsmál að gera síðsutu 17 árin.

Það var kátbroslegt að heyra Geir lýsa ástandinu í Samfylkingunni sem sundurlausri hjörð.  Í hans eigin flokki er hver höndin upp á móti annarri.  Nægir að benda á ummæli Ragnheiðar Ríkharðsdóttur í gær og fylkingarnar sem berjast nú á banaspjótum um forystuna í flokknum sem kosnin verður á landsfundinum í mars.

Svo kemst Geir ekki hjá því að viðurkenna að verkstjórn hans í ríkistjórninni hefur nánast engin verið. Hann hefur ekki þorað að taka ákvörðun um að verða við kalli þjóðarinnar um að reka Seðlabankastjórnina og víkja fjármálaráðherranum, Árna Mathiesen úr embætti.  Ef Geir Haarde hefði hlustað á þjóð sína og samstarfsflokkinn, starax í oktober, gæti hann borið höfuðið hátt og hefði örugglega losnað við búsáhaldabyltinguna sem nú hefur unnið mjög stóran áfangasigur.

Sagan kemur til með að segja okkur að Geir Hilmar Haarde sé vænn maður og besti drengur. En hann hafi skort alla þá eiginleika sem góður þjóðarleiðtogi þarf að hafa. Sérstaklega þegar þjóðin þarf leiðsögn á krepputímum.   

Stjórnarsamstarfi lokið

Dæmalausi Björgvin á heiður skilinn

Það fordæmi sem Björgvin G. Sigurðsson sýndi samherjum sínum í ríkistjórninni með afsögn sinni í gær er sjálfsagt einstök.  Björgvin sýndi mikinn kjark og áræðni með ákvörðun sinni nokkuð sem rolurnar sem vita upp á sig skömmina af störfum sínum þora ekki að játa. Davíð Oddson og Árni Mathiesen mættu gjarnan taka heimspekinginn, Björgvin, sér til fyrirmyndar og axla ábyrgð.  Sama hlýtur maður að segja um Geir Haarde sem nú er talinn einn þeirra sem ber hvað mesta ábyrgð á heimskreppunni samkvæmt breska blaðinu Guardian.  Tel nú reyndar að þar fari Bretarnir með íkjur. En hvað um það hefur Geir aldrei viljað viðurkenna að hann beri einhverja ábyrgð á efnahagshruninu á Íslandi.

 

Flestir sem tjáð hafa sig um afsögn Björgvins og hans síðustu verk í starfi sínu sem viðskiptaráðherra, telja gjörðir hans af hinu góða. En flestir telja einnig að hann hefði gjarnan stíga fram fyrr. Það hefði sett ennþá meiri pressu á forsætisráðherra til að grípa til aðgerða.  En varla kemst Geir í gegnum daginn í dag örðu vísi en að víkja Seðlabankastjórninni úr starfi sem og fjármálaráðherranum sem er eins og kafbátur hlaðinn eiturefnum í öllu þessu ferli.

 

Það vakti athygli mína í gær hvernig Steingrímur Sigfússon  brást við afsögn Björgvins.  Hann gaf ráðherranum unga hálft prik og kallaði skref hans aumingjalega tilraun.  Öll viðbrögð foringja VG báru því gott vitni að honum er ekki treystandi fyrir ráðherrastól. Hann hefur gelt mikið undanfarna mánuði og glefsað í ríkistjórnina.  Hins vegar hefur orðið fátt um svör hjá honum þegar hann hefur verið spurður þær lausnir sem flokkur hans býður þjóðinni upp á.  Jú að lokum ropaði hann út úr sér einhverju aumingjalegasta svari sem heyrst hefur frá nokkrum flokksforingja síðan kreppan skall á.  Steingrímur vildi skila lánunum til Alþjóða Gjaldeyrissjóðsins og biðja Norðmenn um lán og að betla fyrir okkur meðal hinna Norðurlandanna.   Það er eins og hann hafi ekki skilið það enn að Norðmenn settu sem skilyrði að AÞG væri með í pakkanum ættu þeir að koma þar nærri.  Skiptir þá engu þó Steingríms eigi í einhverju ástarsambandi við Kristínu Halvorsen, fjármálaráðherra í konungsríkinu.

 

Morgunblaðið tók undir ágæti afsagnar Björgvins í leiðara sínum í dag. En leiðarahöfundur gat ekki látið hjá líða með að hnýta í Björgvin og taldi að afsögn hans væri eitthvert egótripp ráðherrans til að tryggja sér   áframhaldandi þingsæti að loknum kosningunum í vor.  Held að leiðarahöfundinum hefði verið nær beina spjótum sínum að forsætisráðherra og þeim sem ekki hafa þorað að axla ábyrgð.  Þeir eiga að skammast sín en Björgvin getur gengið með höfuðið hátt. Vil gjarnan sjá hann sem næsta forsætisráðherra.  

 

„Þetta eru dæmalausir dagar“

Núverandi stjórn og nýr stjórnarsáttmáli

Það gerist ekki oft að ég verði kjaft stopp en það gerðist í gær þegar ég fékk símtal frá NRK og mér sagt að Geir Haarde hefði grreinst með illkynja æxli og hann boðað tll kosninga 9. maí.  Ég gat því miður ekki kommenterað á þetta þar og þá enda staddur í íþróttasal með nemendur mína í körfubolta.   Ég óska Geir góðs bata og óska honum og fjölskyldu hans alls hins besta í komandi baráttu.

Eftir því sem ég hugsa meira um  ástandið í stjórnmálunum heima fjarlægist ég meir og meir þá hugmynd að mynduð verði ný stjórn, með VG og stuðningi Framsóknar.  Í fyrstalagi get ég ekki hugsað mér Ögumund Jónasson í ríkisstjórn og í öðrulagi treysti ég ekki Framsókn nú frekar en fyrr. Framsóknarflokkurinn er ekki akkurat sá flokkur sem þekktastur er fyrir staðfestu og tryggð svo ekki sé talað um óspillta ásýnd.

Held að Þorgerður Katrín hafi komið með góða tillögu þegar hún sagði að best væri að núverandi ríkistjórn héldi áfram fram að kosningum en gerðu með sér nýjan stjórnarsáttmála.  Þar þyrfti þá að taka á málunum með 100% meiri slagkrafti en hingað til og byrja á að hreinsa til í ríkistjórninni, Seðlabankanum og Fjármálaeftirlitinu. 

Það er að sjálfsögðu seint en ekki of seint og tvímælalaust betri kostur en að mynda minnihlutastjórn sem treysta þarf á Framsókn. 

 

Stjórnarskipti breyta engu

Hvar er sannfæringin?

Það er vitaskuld ánægjuefni að sjá og heyra að Ingibjörg Sólrún virðist vera furðu hress miðað viðhennar illræmdu veikindi.  Samt finnst mér að hún eigi að láta öðrum eftir skipstjórnina þar til hún verður full frísk.  Skal viðurkenna fúslega að Ingibjörg er ekki sá formaður sem ég vildi sjá i Samfylkingunni á sínum tíma en hún er rétt kjörinn og þá ber að virða það. 

En það sem rekur mig til að skrifa framangreint er að það er ekki hin fullfrísk Ingibjörg Sórún Gísladóttir sem segir, "Allt kemur til greina" við stjórnun landsins.  Sannfæringin er farin og það passar illa eins og á stendur.

MItt mat er að nú egi að kveðja til Stefán Jón Hafstein og Dag Sigurðsson til að vinna með þingflokknum og móta ákveðna stefnu fyrir bráðabyrgðasjórnina verði Samfylkingin me í henni.  Persónulega finnst mér að núverandi ríkistjórn geti vel haldið áfram til vorsins en þá þarf hún að fórna bæði peðum og mönnum til að auka tiltrú sína.  Það voru hrikaleg mistök hjá Ingibjörgu og Geir að moka ekki út, strax í upphafi, þeim sem sváfu á vaktinni.  Nú er það kannski orðið of seint.

Að mínu mati kemur aldeilis ekki allt til greina við myndun bráðabyrgðastjórnar.  Þar verða að vera hörku naglar sem vilja vinna og það sem er mikilvægast verða þeir að hafa tiltrú alls almennings.  Þess vegna er ekki pláss fyrir Ögmund Jónasson í þeirri stjórn.

„Allt kemur til greina"

Friðsæl mótmæli gagnast best.

Það var fínt að vakna kl 05:30 í morgun og lesa um friðsæl mótmæli á Austurvelli í nótt.  Fjöldinn var heldur ekki óyfirstíganlegur. Svona eins og 2 meðal grunnskólabekkir á landsbyggðinni. Það hefur örugglega ekki farið illa um fólkið í félagsskap við lögregluna sem sjálfsagt hefur líka verið í sparískapinu sínu í nótt.  Þeir áttu alla vega líf sitt og limi að verja í þetta skiptið.

Nú lítur út fyrir að mótmælendur séu búnir að ná sínu fram. Það verða kosningar í vor. Undan því verður ekki komist lengur þar sem fomaður Samfylkingarinar, ISG, hefur látið þá ósk sína í ljós. Þar með geta mótmælendur láitið vera að eyðileggja eignir sínar og látið stjórnmálamennina í friði meðan þeir gera það sem gera þarf fram að kosningum.

Eiginlega reikna ég frekar með því að þessi sama ríkistjórn sitji fram að konsingum svo framarlega að hún taki nú sópinn fram úr skápnum og geri hreint, bæði í sínum eigin ranni sem og í Seðlabankanum og Fjármálaeftirlitinu.  Með því gæti hún bjargað einvhverju af andliti sínu og unnið eitthvert traust til baka. Mér hugnast alla vega betur að því en að fara hleypa Framsóknarfjósinu inn í stjórnarráðið aftur.

Þetta ætti allt að skýrast um helgina.  

Mótmælt í góðri sátt

Hörður herforingi rekur liðið heim kl átta

Það verður að segja eins og er að Hörður Torfa hefur haft ótrúlega góða stjórn á þeirri sundurlausu hjörð sem hann hefur safnað saman á Austurvelli síðustu 15 laugardagana.  Mótmæli Raddanna hafa að mestu verið til fyrirmyndar. 

Nú eru aftur á móti blikur á lofti.  Ekki veit éghvort það eru hirðmenn Harðar sem gert hafa aðsúg að eignum þjóðarinnar og okkar frábæru lögreglu.  En það verður frólegt að fylgjast með hvort lýðurinn lætur það eftir honum að hafa sig heim kl átta á kvöldin.

Reyndar hefur komið fram að þeir sem harðast hafa gengið fram gegn lögreglu eru flestir góðkunningjar hennar eftir nokkar heimsóknir í gistirými fangelsanna vegna eiturlyfjaglæpa og annarra afbrota.  Það er leiðinlegt til þess að vita að nokkrir glæpahundar séu á góðri leið með að eyðileggja hið góða orðspor friðsamra mótmælenda sem virðast vera að ná takmarki sínu, kosningum að vori.

Við skulum vona að vitfirringarnir haldi sig frá friðsömu og vona líka að lögreglan hafi hendur í hári þeirra og láti þá standa gjörðum sínum reikningsskil.

Á þriðja hundrað á Austurvelli

Like It This Way Hreinræktuð "kosningaperla"

Hafnfirðingar vilja sjálfsagt ekki vera neinir eftirbátar nágranna sinna í Kópavogi og Reykjavík.  Krafan er kosningar í vor og sú krafa er ekki bara eðlileg.  Hún er bráðnauðsynleg. Eftir 120 daga án mikilla aðgerða gengur ekki að láta núverandi ríkistjórn dunda sér í stjórnarráðinu til næsta vetrar eins og Geir Haarde gat hugsað sér.

Til að geta skriðið kátur og glaður í bælið er fínt að hlusta á gömlu góðu Fleetwood Mac með Daniel David Kirwan i aðalhlutverki.  Sá var gítarleikari í sama gæðaflokki og Green og  Old Clapper.  Hreint út sagt frábær og synd og skömm hvað hann hætti snemma.

 

Styðja stjórnarslit

Flott framtak hjá Réttlæti

Lýst vel á  baráttu Réttlætis fyrir að endurheimta sparnað sinn frá Landsbankanum.  Ég hef trú á því að þeim takist það. Alla vega ef lögin á Íslandi eru eitthvað svipuð lögunum í Noregi.

Þannig er að eftirlaunaþegi nokkur í Noregi, sem átti umtalsverðan sparnað inn á hefðbundnum sparíreikningi í DNB bankanum, lét þjónustufullrúa bankans plata sig til að færa sparnaðinn sinn yfir á afkastameiri verðbréfareikning.

Ólíkt Landsbankanum er DNB ekki á hausnum en bankastjórnin harðneitar þó að bæta gamla manninum upp tapið sem þjónustufulltrúinn kostaði hann.  Sá gamli gafst ekki upp og fór með málið fyrir Bankaneftirlitsnefndina sem úrskurðaði að DNB ætti að bæta honum upp allt tapið þar sem hann fylgdi ráðum starfsmanns bankans.  Þar með var bankinn ábyrgur þar sem þjónustufulltrúinn var "sérfræðingur" bankans.

Reyndar neitar bankinn enn að borga en lögfræðingar telja að sá gamli hafi unnið mál fari hann með það fyrir dómstóla.

Vonandi að Réttlæti nái fram á Íslandi. Það væri góð tilbreyting í kreppunni.  

Fjölmenni með réttlæti

Geir málaði flokkinn út í horn

Bæði þingmenn og ráðherrar Samfylkingarinnar hafa haft það á orði síðan í nóvember að þeð beri að kjósa í vor.  Í stað þess að hlusta á samstarfsfólk sitt í ríkstjórninni kaus Geir að þumbast við og ljáði ekki máls á vorkosningum.

Forsætisráðherra sem ekki hlustar á samstarfsfólk sitt, hlustar ekki á þjóð sína og hlustar ekki heldur á varaformann sinn getur ekki verið búinn góðum leiðtogahæfileikum.  Í stað þess að þumbast við átti Geir vitaskuld að bretta upp ermarnar, skipta út sökudólgum og boða til vorkosninga.  Í millitíðinni hefðu Samfylking og Sjálfstæðisflokkur geta unnið af þrótti að endurreisn efnahagskerfisins og mætt til vel undirbúnir til kosninga og örugglega með meira traust í farteskinu en hún nýtur nú.

Geir Haarde getur engum öðrum en sjálfum sér kennt um hvernig komið er fyrir honum og flokki hans. Hann las stöðu sína vitlaust.  Því miður.

Ingibjörg vill kosningar í vor

Nyvalg og flere demonstrasjoner

Það er ekki að spyrja að Össuri.  Hann er maður stútfullur af ábyrgðartilfinningu og lætur ekki hvarfla að sér að skilja landið landið eftir í stjórnarkreppu.  

Mér finnst það fallega gert af honum að gefa Sjálfstæðisflokknum tvo daga til að undirbúa sig undir áfallið.  En það er ekki víst að það sé .að besta fyrir þjóðina.  Það er ljóst að Samfylkingin, VG og Framsókn hafa rottað sig saman og ákveðið að mynda bráðabirgðastjórn og það er vel.  Þess vegna skilég ekki eftir hverju verið er að bíða. Því fyrr sem Sjálfstæðisflokkurinn fær frí því betra. Bæði fyrir þjóðina og flokkinn.

 

Læt fylgja með linka á nirsku pressuna sem fylgst hefur gjörla með með á Íslandi síðustu daga. 

http://www.nrk.no/nyheter/utenriks/1.6445510

http://www.vg.no/nyheter/utenriks/artikkel.php?artid=540057

http://www.tv2nyhetene.no/utenriks/article2522495.ece

Viljum ekki stjórnarkreppu