Góður skóli - Vondur skóli

Rannsókn sem gerð var í Háskóanum í Heiðmörk staðfestir að hinn svokallaði opni skóli, sem brotið hefur upp hefðbundna bekkjarkennslu með opnum skóla, er beinlínis skaðlegur fyrir marga nemendur.

 

Thomas Nordahl, prófessor við Hákólan í Heiðmörk í Noregi, segir að það sé skírt samhengi milli  þess hvernig skóladagur nemenda er skipulagður og hegðunar þeirra og námsárangurs.  Nordahl  skiptir skólunum í góða skóla og vonda skóla.  Gamli klassíski skólinn með hefðbundinni bekkjarkennslu er góður skóli að mati prófessorsins en opni skólinn er vondur skóli.  

 

Prófessor Nordahl segir að góðir skólar geri nemendum sem koma frá erfiðum heimilisaðstæðum og  þar sem foreldrar séu ekki langskólagengir, fullkomlega kleift að ná sama árangri og börn sem koma frá hinum svokölluðu “góðu heimilum”.

  

Það er skólinn en ekki staða eða námsbakrunnur foreldranna sem ræður mestu um hvort ungmennum farnast vel eða illa á lífsleiðinni.  Þetta er þvert á það sem haldið hefur verið fram til þessa þar sem heimilið er talið hafa mest afgerandi áhrif á velgengni barna og unglinga. Þess vegna er það algert úrslita atriði fyrir marga nemendur hvort Þau stunda nám við góðan grunnskóla.

  

Prófessorinn bendir líka á að það er ekki bara frammistaða í móðurmáli og stærðfræði sem skipti máli í kennslustofunni. Atferlis og ADHD-greining nemenda kemur mun betur út í hinum góða skóla en þeim lakari.

 

Rannsóknin nær yfir 78 skóla þar sem m.a. nemendur voru teknir tali og fylgst með þeim í kennslustofum og faghópum.  Prófessorinn bendir á að í opnu skólunum sé það mikið vandamál hjá yngstu nemendunum að þau vita oft ekki hvert þau eigi að fara og hvað þau séu að fara að gera.  Þau séu í hálfgerðu reiðileysi á rölti sínu á göngunum.

 

Ef trúa má niðurstöðum könnunarinnar í HíHM er þeir skólar sem byggja á kennslu hins opna skóla, þ.e. með aldursblönduðum hópum, fagstöðvum  og skiptingu eftir faglegri getu á algerum villigötum.  Nemendum finnst að þeir tilheyri ekki neinum ákveðnum bekk og þar með hverfur tilfinningin sem þeir hafa í öruggu bekkjarumhverfiumhverfi.  Afleiðingin er minni námsárangur og aukin félagsleg vandamál.

  

Thomas Nordahl, sem er einn af reyndustu kennslufræðiprófessorum í Noregi segir að niðurstöðurnar hafi komið honum á óvart.  Þær bendi til þess að fyrir ákveðna hópa nemenda sé það hreint út sagt hættulegt að stunda nám í opna skólanum og fyrir þessa nemendur sé tilraunin með opna skólann of dýru verði keypt.  Hann bendir líka á að í Noregi sé klár munur á A og B skólum

   

Hann dregur niðurstöðurnar saman þannig að í opna skólanum:

• fái fleiri nemendur greiningu með ADHD, eða önnur atferlisvandamál. Meðan 5% nemenda í betri skólunum greinast með ADHD eru það 10% nemenda sem fá þessa greiningu í lakari skólunum
• námsárangur er lakari yfir línuna í móðurmáli, stærðfræði og ensku samkvæmt samræmdu prófunum.
• fái þrisvar sinnum fleiri nemendur stimpilinn “erfiður nemandi” klístrað á sig en í þeim betri.  Sá stimpill endurspeglast í því að í B skólanum fá rúmlega 11% nemenda stuðningskennslu meðan 4% nemenda A skólans fá slíka þjónustu.

 

Það sem vekur áhyggjur Thomas Nordahl er í skólunum sem könnunin náði til er samsetning nemendahópanna lík.  Þ.e. skólarnir voru allir af svipaðri stærð, ámóta margir nýbúar voru í skólunum og bakgrunnur foreldra svipaður.  Þegar þetta er haft til hliðsjónar er það nokkuð ljóst að það er form skólans sem hefur svona afgerandi áhrif á námsárangur og atferli nemenda segir prófesorinn.

  

Per Aahlin, stjórnarmaður í utdanningsforbundet, segist ánægður með að könnunin undirstriki mikilvægi góðra kennara. En hann er ekki jafn viss og Nordahl um hinn félagslegi bakgrunnur nemenda skipti jafn litlu máli og könnun prófessorsins bendir til.   Hann er líka sammála því að formfesta og öryggistilfinning nemenda skipti miklu máli í góðu skólastarfi og þess vegna geti hefðbundin bekkjarkennsla virkað betur en hópaskipting opna skólans.