Norsarar eins og tannlaust nagdýr á heimavelli sínum

                                                                                                       Nú þegar mesta velgegnisvíman er að renna af manni eftir landsleikinn á Ullevål í gær er gaman að líta yfir leikinn á ný. Enn er ég á því að okkar menn áttu góðan leik en voru heppnir að mæta Norðmönnum jafn slökum og þeir voru.

Staðreyndin er sú að það er ekki svo mikill munur á þessum liðum. Á góðum degi getta bæði þessi lið spilað flottan fótbolta og gert hvaða liðum sem skráveifu. Í gær átthinsvegar hvorugt liðið stórleik. Ísland var á útivelli og því lítt ryðgaðir í byrjun en unnu sig jafnt og þétt inn í leikinn.  Norasrar stjónuðu leiknum að mestu án þess að skapa sér marktækifæri. Með smá skammti af jákvæðni getur maður sagt að 5 marktækifæri hafi litið kvöldsins flóðljós í gær. f þeim féllu 2 í skaut Íslendinga og 3 til Norðmanna.

Öll mörkin voru skoruð eftir persónuleg mistök leikmanna eða dómara. Dómarinn gerði mistök er hann gaf Norðmönnunum vitaspyrnuna og Kjartan og Grétar voru ekki alveg á vaktinni er Iversen skallaði boltann í markið.  Carew, Reginiusen áttu sök á aukaspyrnunum sem gáfu okkar mönnum mörkin og Jarstein var klaufi að verja ekki skotið frá Eiði.  Vitlaust staðsettur á bak við vegginn og sá því aldrei boltan fyrr en hann kom framhjá múrnum og skotið var of fast Jarstein hjálparlaus.

Þjálfari heimamanna, Åge Hareide, var gráatklökkur á blaðamannafundinum eftir leikinn og talaði um persónulegu mistökin sem kostuðu lið hans sigurinn.  Hann minntist ekki einu orði á sín eigin mistök. Nefnilega að hafa ekki gert neitt til að koma í veg fyrir að leikmenn hans geri perssónuleg mistök í hverjjum einasta leik. Þannig hefur það verið í þá tæpu 400 daga síðan Noregur hefur unnið leik á heimavelli. Stærstu mistök Norðmanna í leiknum voru svo að taka Jon Carew út er hálftími var eftir.  Þau mistök skrifast alfarið á þjáfaran. 

Þó leikur okkar manna hafi verið góður á köflum getur hann enn batnað. Við vorum dálítð staðir í fyrri hálfleik og helyptum Norsurnunum alltof langt. Getum þakkað góðri vörn að við fórum bara með 1 - 1 inn í hálfleik.  En eftir því sem á leikinn leið óx okkar mönnum ásmegin og  eftir að Carew fór af velli réðum við því sem fram fór á vellinum.

Nú verða okkar strákar á heimavelli á miðvikudaginn, gegn Skotum, og þá verða þeir að vera hreyfanlegri en  en á Ullevål. Annars eiga dýróðir Skotarnir góða möguleika á að halda sinni góðu tölfræði  gegn Íslendingum. Það er tími til kominn að við vinnum Skotana.  Með norkst blóð á tönnunum ættum við að hafa sjálfstraustið í góðu lagi og þá er mikið fengið.

 Það var óneitanlega gott, gaman og traustvekjandi að sjá Heiðar Helguson aftur í landsliðinu. Hann sýndi það og sannaði að þar á hann heima.  Hann vantar að sjálfsögðu leikæfingu en þegar hann er í formi er hann einn af okkar allra bestu framherjum.  Norðmennirnir mundu vel eftir honum og í pressuherberginu var mikið talað um "gulu hættuna frá Lilleström" nafn hans var meðal byrjunarliðsmanna.  Verðum bara að vona að Óli finni finni einhverja leið til að nota alla okkar bestu sóknarmenn á vellinum í einu.  Og Eiður, Heiðar og Veigar eru þeir bestu sem við höfum núna.

Annars var þessi leikur hrein unun fyrir okkur sem á honum voru . Krissi og Hemmi héldu Carew, Helstad og Ivers bærilega í skjefjum og Stefán G. klippti Martin út úr leiknum lang tímum saman og þakkaði fyrir síðast þegar hann pakkaði þáverandi fyrirliða Brann saman í 6 - 0 sigri Lyn á Ullevål. Þess vegna var norska liðið eins og tannlaust nagdýr á heimavelli sínum.