Bónleiður frá Bessastöðum

Geir Hilmar lét þá ósk sína í ljós að hann vildi þjóðstjórn undir sinni stjórn, eða Þorgerðar Katrínar, nú þar sem hann gafst upp í núverandi stjórn.

 

Sjálfsagt hefur það verið erfiður biti fyrir Geir að kyngja því að Ingibjörg vildi færa verkstjórnina í ríkisstjórninni yfir til Samfylkingarinnar þar sem Jóhanna Sigurðardóttir tæki við keflinu.  Sennilega er engin stjórnmálamaður á þessari öld sem notið hefur meiri virðingar og vinsælda en einmitt Jóhanna.  Þess vegna held ég að það hafi verið mjög vitlaust af Geir að hafna tilboði Samfylkingarinnar.

 

Hins vegar staðfesta viðbrögð Geirs þá skoðun mína að Sjálfstæðisflokkurinn er engin stjórnmálaflokkur heldur grjóthörð hagsmunasamtök.  Það þarf ekki annað en að horfa til þess að flokkurinn getur ekki hugsað sér að gera neinar breytingar á núverandi stjórnkerfi  þar sem hann hefur tögl og hagldir í gegnum embættismannakerfið sem stýrir öllum helstu stöfnunum þjóðarinnar.   Má þar nefna Seðlabankann, Fjármálaeftirlitið, sem Björgvin sem betur fer mokaði út úr, utanríkisþjónustuna í formi sendiherra sinna, og svona má lengi telja.

 

Þá er augljóst að Sjálfstæðisflokkurinn er tvískiptur í afstöðunni til ESB. Seðlabankaarmurinn sem er á móti og svo þorgerður Katrín og nokkrir af yngri þingmönnum  flokksins sem vilja kanna ESB aðild með viðræðum við sambandið.  Geir veit ekki hvorn flokkinn í flokknum hann á að styðja.

 

Þá vann Seðlabankaarmurinn hatrammlega gegn því að Alþjóða Gjaldeyrissjóðurinn kæmi þjóðinni til aðstoðar. Þá spyr maður sjálfan sig af hverju?  Svarið er náttúrulega að þar með gæti umheimurinn komist að því hvernig Davíð Oddson, Árni Mathiesen og Geir Haarde hafa hegðað sér við stjórn þjóðarinnar síðustu 17 árin. Það er því greinilegt að þar liggur margt falið sem ekki þolir dagsbirtuna.

 

Framtíð og heill hagsmunasamtakanna sem auðkenna sig sem Sjálfstæðisflokkur er því í veði núna.  Reyndar er framtíð Davíðs Oddsonar í höndum Ólafs Ragnars Grímssonar þessa stundina.  Davíð getur andað léttar feli forsetinn Geir myndun þjóðstjórnar.  Þá vitum við að ekkert gerist.  En verði mynduð minnihlutastjórn undir forystu Jóhönnu eru dagar Davíðs í Seðlabankanum taldir. Og guð einn veit hvað fylgir þar á eftir.      

Geir Hilmar lét þá ósk sína í ljós að hann vildi þjóðstjórn undir sinni stjórn, eða Þorgerðar Katrínar, nú þar sem hann gafst upp í núverandi stjórn.

 

Sjálfsagt hefur það verið erfiður biti fyrir Geir að kyngja því að Ingibjörg vildi færa verkstjórnina í ríkisstjórninni yfir til Samfylkingarinnar þar sem Jóhanna Sigurðardóttir tæki við keflinu.  Sennilega er engin stjórnmálamaður á þessari öld sem notið hefur meiri virðingar og vinsælda en einmitt Jóhanna.  Þess vegna held ég að það hafi verið mjög vitlaust af Geir að hafna tilboði Samfylkingarinnar.

 

Hins vegar staðfesta viðbrögð Geirs þá skoðun mína að Sjálfstæðisflokkurinn er engin stjórnmálaflokkur heldur grjóthörð hagsmunasamtök.  Það þarf ekki annað en að horfa til þess að flokkurinn getur ekki hugsað sér að gera neinar breytingar á núverandi stjórnkerfi  þar sem hann hefur tögl og hagldir í gegnum embættismannakerfið sem stýrir öllum helstu stöfnunum þjóðarinnar.   Má þar nefna Seðlabankann, Fjármálaeftirlitið, sem Björgvin sem betur fer mokaði út úr, utanríkisþjónustuna í formi sendiherra sinna, og svona má lengi telja.

 

Þá er augljóst að Sjálfstæðisflokkurinn er tvískiptur í afstöðunni til ESB. Seðlabankaarmurinn sem er á móti og svo þorgerður Katrín og nokkrir af yngri þingmönnum  flokksins sem vilja kanna ESB aðild með viðræðum við sambandið.  Geir veit ekki hvorn flokkinn í flokknum hann á að styðja.

 

Þá vann Seðlabankaarmurinn hatrammlega gegn því að Alþjóða Gjaldeyrissjóðurinn kæmi þjóðinni til aðstoðar. Þá spyr maður sjálfan sig af hverju?  Svarið er náttúrulega að þar með gæti umheimurinn komist að því hvernig Davíð Oddson, Árni Mathiesen og Geir Haarde hafa hegðað sér við stjórn þjóðarinnar síðustu 17 árin. Það er því greinilegt að þar liggur margt falið sem ekki þolir dagsbirtuna.

  Framtíð og heill hagsmunasamtakanna sem auðkenna sig sem Sjálfstæðisflokkur er því í veði núna.  Reyndar er framtíð Davíðs Oddsonar í höndum Ólafs Ragnars Grímssonar þessa stundina.  Davíð getur andað léttar feli forsetinn Geir myndun þjóðstjórnar.  Þá vitum við að ekkert gerist.  En verði mynduð minnihlutastjórn undir forystu Jóhönnu eru dagar Davíðs í Seðlabankanum taldir. Og guð einn veit hvað fylgir þar á eftir.      

Geir Hilmar lét þá ósk sína í ljós að hann vildi þjóðstjórn undir sinni stjórn, eða Þorgerðar Katrínar, nú þar sem hann gafst upp í núverandi stjórn.

 

Sjálfsagt hefur það verið erfiður biti fyrir Geir að kyngja því að Ingibjörg vildi færa verkstjórnina í ríkisstjórninni yfir til Samfylkingarinnar þar sem Jóhanna Sigurðardóttir tæki við keflinu.  Sennilega er engin stjórnmálamaður á þessari öld sem notið hefur meiri virðingar og vinsælda en einmitt Jóhanna.  Þess vegna held ég að það hafi verið mjög vitlaust af Geir að hafna tilboði Samfylkingarinnar.

 

Hins vegar staðfesta viðbrögð Geirs þá skoðun mína að Sjálfstæðisflokkurinn er engin stjórnmálaflokkur heldur grjóthörð hagsmunasamtök.  Það þarf ekki annað en að horfa til þess að flokkurinn getur ekki hugsað sér að gera neinar breytingar á núverandi stjórnkerfi  þar sem hann hefur tögl og hagldir í gegnum embættismannakerfið sem stýrir öllum helstu stöfnunum þjóðarinnar.   Má þar nefna Seðlabankann, Fjármálaeftirlitið, sem Björgvin sem betur fer mokaði út úr, utanríkisþjónustuna í formi sendiherra sinna, og svona má lengi telja.

 

Þá er augljóst að Sjálfstæðisflokkurinn er tvískiptur í afstöðunni til ESB. Seðlabankaarmurinn sem er á móti og svo þorgerður Katrín og nokkrir af yngri þingmönnum  flokksins sem vilja kanna ESB aðild með viðræðum við sambandið.  Geir veit ekki hvorn flokkinn í flokknum hann á að styðja.

 

Þá vann Seðlabankaarmurinn hatrammlega gegn því að Alþjóða Gjaldeyrissjóðurinn kæmi þjóðinni til aðstoðar. Þá spyr maður sjálfan sig af hverju?  Svarið er náttúrulega að þar með gæti umheimurinn komist að því hvernig Davíð Oddson, Árni Mathiesen og Geir Haarde hafa hegðað sér við stjórn þjóðarinnar síðustu 17 árin. Það er því greinilegt að þar liggur margt falið sem ekki þolir dagsbirtuna.

 

Framtíð og heill hagsmunasamtakanna sem auðkenna sig sem Sjálfstæðisflokkur er því í veði núna.  Reyndar er framtíð Davíðs Oddsonar í höndum Ólafs Ragnars Grímssonar þessa stundina.  Davíð getur andað léttar feli forsetinn Geir myndun þjóðstjórnar.  Þá vitum við að ekkert gerist.  En verði mynduð minnihlutastjórn undir forystu Jóhönnu eru dagar Davíðs í Seðlabankanum taldir. Og guð einn veit hvað fylgir þar á eftir.      

Geir til Bessastaða klukkan 16

Athugasemdir

[Offari, 26.1.2009 kl. 15:21]

Ætli forsetinn sé heima?