Bull & vitleysa

Engu er líkara en íslenska þjóðin sé gersamlega að fara á taugum í dag.  Fólk má helst ekki opna á sér munninn ef það vill ræða efnahagsmálin af ótta við að einhverjir fyllist hvíða og áhyggjum.

Að Kennarasambandið taki þátt í svona þagnarbindingaþvælu bendir í þá átt að forystan þurfi að fara koma sér á námskeið í "pedagogik"  uppeldis og siðfræði.  Eða hvenær fór það að verða holt að halda sannleikanum og þá um leið raunveruleikanum frá börnum?

Mér hefur alltaf skilist, eftir 35 ár í jobbinu, að affarasælast sé að kenna börnum að takast á við raunveruleikan og gera þau í stakk búin til að lifa sjálfstæðu lífi á fullorðins árum. Það verður ekki gert með því  að  pakka óþægilegum hlutum inn í bómull. Á endanum kynnast börnin hinni raunverulegu lífsbaráttu, bæði í blíðu og stríðu og þá standa þau sterkari að vígi vitandi að kennaraar og foreldrar hafi reynt að kenna þeim að lifa lífinu á sem eðlilegastan hátt. Líka í kreppuástandi eins og nú er.

Það þarf náttúrulega að segja börnunum hvað hefur gerst í samfélaginu og afherju fólk þurfi að breyta neysluvenjum sínum um stund.  Það er ekki þar með sagt að þurfi að mála skrattan á vegginn í hvert sinn sem við fáum stormin í fangið. En börnin verða sterkari sé þeim kennt að bregaðst við aðstæðum og þegar þau finna að þau geta treyst kennurum og foreldrum.  

Kennarar taka undir með landlækni